Οι απόψεις και οι πρωτοβουλίες του Μίκη Θεοδωράκη σε καλλιτεχνικό, πολιτισμικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο εδώ και μισό αιώνα εκφράζουν και συγχρόνως εμπνέουν την πλειονότητα των Ελλήνων και βρίσκουν μεγάλη απήχηση στην παγκόσμια κοινότητα.

Η παρορμητικότητα και η απλοχεριά που έδειξε στο έργο του, του ανταποδίδεται από τον λαό που τον αγάπησε συγχωρώντας τα όποια λάθη του και στέκεται στη θετική πλευρά του έργου του. Αναγνωρίζει στο πρόσωπό του έναν μεγάλο καλλιτέχνη που νοιάστηκε και εμπνεύστηκε από τους αγώνες και τα πάθη του λαού και του τόπου.

Το φαινόμενο Μίκης Θεοδωράκης είναι ίσως το μοναδικής μεγάλης διάστασης κεφαλόβρυσο που μας δροσίζει με τα γάργαρα νερά του, σε εποχές πνευματικής και κοινωνικής ξηρασίας. Ο στρατευμένος καλλιτέχνης Μίκης, ο κομμουνιστής Μίκης, ο Έλληνας Μίκης, ο πολίτης Μίκης και, κυρίως, ο Παγκόσμιος Μίκης, μας έμαθε να αποζητάμε και να διεκδικούμε το όλον.

Ο Μίκης στην πολυτάραχη και συναρπαστική ζωή του, ακατάπαυστα δημιουργεί, παρεμβαίνει και διεκδικεί το όλον, το ακατόρθωτο, την απόλυτη έκφραση ελευθερίας. Αναζητά για τον εαυτό του και τους λαούς την κοινωνική δικαιοσύνη, τις απόλυτες ρήξεις με τη μίζερη καθημερινότητα και συγχρόνως τις ανώτερες συνθέσεις.

Η καθημερινή του ζωή είναι μια πάλη ανάμεσα στο παλιό και το νέο. Μια σύγκρουση με το «λαϊκιστικό» για την ανάδειξη του «λαϊκού» και, κυρίως, μια ακατάπαυστη μάχη με τους όποιους ανάξιους διαχειρίζονται την κάθε εξουσία στα περιορισμένα όρια του «εγώ» τους.

Νίκος Μάλλιαρης
(από τον πρόλογο του βιβλίου του Γιάννη Γ. Γεωργάκη «Κόμμα αλλάζουμε, ομάδα ποτέ ή όταν ο Μίκης Θεοδωράκης συνάντησε το ποδόσφαιρο»)