Ποίημα της Βάσως Κοσμίδου

 

(Επίσκυρος ή σφαιρομαχία. Το ποδόσφαιρο των Αρχαίων Ελλήνων)

• Το αρχαιότερο ομοίωμα φουσκωμένης μπάλας στον κόσμο 3ου-2ου π.Χ. αιώνα, Αρχαιολογικό Μουσείο Σαμοθράκης)

• Ένας αρχαίος Έλληνας δεξιοπόδαρος ποδοσφαιριστής, σε επίδειξη υψηλής τεχνικής. Τα χέρια του είναι πίσω εσκεμμένα, γιατί δεν πρέπει να ακουμπήσει με αυτά την μπάλα. Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών)

 

Δεν σε είδα να αγωνίζεσαι…

Δεν σε γνώρισα, στη γνήσια πάλη σου…

Διάβασα την ιστορία σου

μέσα σε γήπεδα, την έγραψες!

Σε κοιτάζω, στο ασπρόμαυρο άλμπουμ κατάματα.

Εσένα και εσένα

Σας καμαρώνω έναν-έναν!

Τι σημασία ποιο νούμερο φόρεσες;

Με ποιο χρώμα φανέλας αγωνίστηκες;

Φτάνει που την τίμησες!

Εσύ Παλαίμαχε

που το ποδόσφαιρο ασπάστηκες

στα ύψη το όρθωσες, το σεβάστηκες.

Εσύ, καλείσαι, στη γκρίζα εποχή του

πάλι μπροστά να μπεις, Φως καθάριο να προωθήσεις

στα «τέρματα» των Νέων!

 

Μπαίνω για λίγο στα αθλητικά παπούτσια σου…

Ενδύομαι την αθλητική φορεσιά σου…

Πόσο μικρή φαντάζω, μέσα, στο μεγαλείο σου.

Μα, νοιώθω τις αγωνίες, που ένοιωσες.

Νοιώθω, τον τίμιο ιδρώτα σου

εκείνον, που με περίσσεια περηφάνεια

πότισε και άνθισε το όνειρο στο άψυχο τερέν

που Εσύ, του έδωσες ψυχή απ’ την ψυχή Σου!

 

Νοιώθω, τους πόνους γέννας, του πολυπόθητου γκολ…

Σαν σούταρες και έπεσες στα γόνατά σου, πληγές, ακόμα ανοιχτές.

Μα, την κραυγή Σου, την έσβησες εντός Σου

Σηκώθηκες και υποκλίθηκες στις ιαχές φιλάθλων!

 

Εσύ, Παλαίμαχε Ποδοσφαιριστή

κοίταζες με σεβασμό τον αντίπαλο

κι ας ήταν η αιτία που κατά γης έπεσες

ο ίδιος ήταν η αιτία να σηκωθείς αμέσως ορθός!

Αιτία αιώνια για να υπάρχεις!

Θέλω να ξέρεις, τη δική σου ιστορία, αφηγήθηκα στο γιό μου…

Όταν, μια μέρα μου ζήτησε μια μπάλα ποδοσφαίρου.

Του έδωσα το όνειρό Σου!

Τίμια να παίξει στην αρένα της ζωής!

 

***Αφιερωμένο στους Έλληνες Βετεράνους του Ποδοσφαίρου

4 comments