Της Νένας Βενετσάνου

Είμαι στο «Επίσκυρον» γιατί προσπαθεί για την ανάδειξη των πολλαπλών ρόλων που διαδραματίζει το ποδόσφαιρο στην κοινωνία (κοινωνικός, πολιτιστικός, εκπαιδευτικός κ.ά.), ιδιαίτερα στη νεολαία, αλλά και στον ενήλικο πληθυσμό, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας.

Το Ποδόσφαιρο όπως μας το συστήνει ο Γκέραρντ Βίνε (Gerhard Vinne) είναι παιχνίδι, που δεν υπόκειται σε κανέναν καταναγκασμό, σε κάνει να αισθάνεσαι ελεύθερος και σε μεθά απλά και μόνο επειδή συμμετέχεις.

Στην αλάνα της γειτονιάς μου, πίσω από το Σχολείο, δύο στενά πιο πάνω, ανέκαθεν ακούγαμε τ’ αγόρια να φωνάζουν παίζοντας μπάλα και τα βλέπαμε να επιστρέφουν σπίτια τους αναψοκοκκινισμένα. Ο «ήρωας» της ημέρας, κρατούσε την μπάλα κάτω από τη μασχάλη, με την υποχρέωση να τη φυλάξει για το επόμενο παιχνίδι.

Εμείς, ως κορίτσια, έπρεπε να βρούμε εναλλακτικούς δρόμους για το όνειρο… στα βαφτίσια της κούκλας, στο κρυφτό, στην μπερλίνα, στα μήλα και στη μέλισσα-μέλισσα. Ο χώρος του παιχνιδιού μας ήταν καλά μαρκαρισμένος. Η μαγεία της συμμετοχής φυσικά και δεν έλειπε κι απ’ τα δικά μας παιχνίδια , όμως, ποδόσφαιρο δεν παίζαμε, ήταν για τ’ αγόρια. Με τ’ αγόρια παίζαμε, που και που πόλεμο, όλοι μαζί και εμείς, τα κορίτσια, κάναμε τις γριές και τα γυναικόπαιδα.

Νότης Μαυρουδής και Νένα Βενετσάνου, εκ των συντελεστών του Επίσκυρον

Θα παρέμενε ανεξήγητη η γοητεία που προκαλεί το ποδόσφαιρο για μένα, εάν ο γιος μου δεν το λάτρευε και εάν δεν έβρισκα κάτω από το κρεβάτι του, όταν ήταν στο Δημοτικό, δεκάδες χαρτιά με φανταστικές ομάδες, που έπαιζαν σε φανταστικά παιχνίδια, με φανταστικά σκορ. Ήξερε τα πάντα γύρω από  τις ομάδες, τους αγώνες, τόσα που δεν του έφταναν και είχε φτιάξει τη δική του FIFA.

Η χάρη του ποδοσφαίρου είναι ότι βρίσκει εκπολιτισμένους τρόπους για να εδραιώσει ανταγωνισμούς, μέσα από την αγωνιστικότητα, γράφει στο διδακτορικό της η κ. Δώρα Τσογγάρη: «Οι Αρσενικότητες στο Ποδόσφαιρο, ή, προσεγγίζοντας το φύλο μέσα από το ενδεδυμένο σώμα», Πανεπιστήμιο Αιγαίου 2016, μια  επιστημονική προσέγγιση του Ποδοσφαίρου.

Στο λαϊκό αυτό άθλημα, οι άντρες βρίσκουν μια στιγμή κοινής χαράς και ευχαρίστησης στον Δημόσιο χώρο, κατά τον ελεύθερο χρόνο τους. Δεν υπάρχουν κριτές, ο μόνος κριτής είναι το γκολ, δηλαδή το ίδιο το παιχνίδι. Είναι παιχνίδι κοινωνικοποίησης, που φανερώνει για κάθε παίκτη, τις προτεραιότητές του, την ιεράρχηση των αξιών του και αναπτύσσει τον χαρακτήρα του, όπως συμβαίνει με όλα τα συμμετοχικά πολιτιστικά δρώμενα.

Θα ήθελα το «Επίσκυρον» να συμβάλει στη διάδοση του γυναικείου ποδοσφαίρου. Είναι και αυτό ποδόσφαιρο, λειτουργεί με τους ίδιους κανόνες, έχει τις ίδιες απαιτήσεις και είναι εδώ. Ενθαρρύνοντας και υποστηρίζοντας τα γυναικεία ποδοσφαιρικά σωματεία, τις παίκτριες, τους αγώνες τους, θα ανοίξει για τις γυναίκες ένα πεδίο όπου θα μπορούν να κοινωνικοποιηθούν, να λειτουργήσουν ομαδικά και να επωφεληθούν από όλες τις χαρές που δίνει αυτό το καταπληκτικό άθλημα.