Του Νίκου Μάλλιαρη

Προτού η ΑΕΚ παραδοθεί βορά στα επιχειρηματικο-πολιτικά σχέδια του Δ. Μελισσανίδη (με τις πλάτες του πολιτικού κατεστημένου) είχε χαθεί μια ιστορική ευκαιρία να μετατραπεί σε ένα πραγματικό σωματείο των μελών της, να αποφασίζουν δηλαδή για την τύχη της αυτοί που ανιδιοτελώς αγαπούν την ομάδα. Πρόκειται για το άδοξο τέλος της πρωτοβουλίας «Ένωση 1924», ενώ μία αντίστοιχη κίνηση στον Παναθηναϊκό έχει μετατραπεί σε «δούρειο ίππο» των συμφερόντων Αλαφούζου (όπως και η κοινωνία μελών του Άρη).

Τώρα είναι η ώρα να ανοίξει η συζήτηση αν μπορούν να υπάρχουν ομάδες στο λαοφιλέστερο άθλημα που δεν θα έχουν ανάγκη τους διάφορους διαπλεκόμενους μεγαλοπαράγοντες, οι οποίοι προτάσσουν τα δικά τους πολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα εκμεταλλευόμενοι την άδολη αγάπη των οπαδών. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (Ισπανία και Γερμανία) στην πρώτη κατηγορία εκτός από τις ανώνυμες εταιρείες υπάρχουν και κλαμπ που ανήκουν στα μέλη τους.

Η ιστορική εμπειρία είναι διαφορετική, ωστόσο πρέπει να αναδειχθεί το θέμα των ομάδων «λαϊκής βάσης», καθώς σήμερα (έχει δοθεί σε διαβούλευση το νομοσχέδιο Ανδριανού) και στο κατώφλι της εξουσίας βρίσκεται η Αριστερά, η οποία θα πρέπει να δείξει ένα διαφορετικό δείγμα γραφής και σ’ αυτόν τον τομέα.

Η γερμανική νομοθεσία ευνοεί τη συμμετοχή (πάνω από το 50%) στο Δ.Σ. μιας ΠΑΕ μελών του Ερασιτέχνη, με εξαίρεση τις εταιρείες που ελέγχουν συλλόγους επί τουλάχιστον 20 χρόνια (οπότε στη φαρμακοβιομηχανία Bayer ανήκει η Μπάγερ Λεβερκούζεν και στην αυτοκινητοβιομηχανία Volkswagen η Βόλφσμπουργκ).

Το μοντέλο λειτουργίας της Σάλκε χρησιμοποιήθηκε ως οδηγός για την εφαρμογή του αυστηρού συστήματος αδειοδότησης που ισχύει από το 1994. Η Σάλκε, που διαχειρίζεται 8 εταιρείες, έχει πάνω από 100.000 ενεργά μέλη. Η ετήσια γενική συνέλευση των μελών είναι το ανώτερο όργανο, καθώς εγκρίνει τον προϋπολογισμό, ψηφίζει το Δ.Σ. και αποφασίζει οποιεσδήποτε αλλαγές στο καταστατικό.

Το Δ.Σ. συμπληρώνουν ένα μέλος που εκλέγεται από την επιτροπή αθλητών, προπονητών, παλαιμάχων όλων των αθλημάτων του συλλόγου και ένα μέλος προέρχεται από τους περίπου 400 συνδέσμους οργανωμένων οπαδών! Το Δ.Σ. ορίζει τον πρόεδρο, ο οποίος μπορεί να είναι τεχνοκράτης.

Ο αθλητικός νόμος 10/1990 δίνει τη δυνατότητα η Ισπανική Επαγγελματική Λίγκα να περιλαμβάνει στους κόλπους της τόσο ανώνυμες εταιρείες όσο και σωματεία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν η Μπαρτσελόνα (155.428 μέλη), η Ρεάλ Μαδρίτης (91.650), η Αθλέτικ Μπιλμπάο (35.321) και η Οσασούνα (15.500) που ανήκουν στα μέλη τους.

Παρά τις αθλητικές και εθνοτικές διαφορές μεταξύ Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, ο τρόπος που διοικούνται έχει πολλές ομοιότητες. Ανώτερο όργανο είναι η γενική συνέλευσή (μία φορά τον χρόνο), ενώ μπορεί να συγκληθεί και εκτάκτως όταν το ζητήσει ένας ορισμένος αριθμός μελών.

Στην περίπτωση της Μπαρτσελόνα, η γενική συνέλευση εγκρίνει τον οικονομικό απολογισμό και τον προϋπολογισμό, ενώ στην αρμοδιότητά της ανήκουν η απόκτηση, πώληση ή ενεχυρίαση περιουσιακών στοιχείων του συλλόγου. Παράλληλα, αποφασίζει για δάνεια των οποίων η αξία υπερβαίνει το 20% του προϋπολογισμού του κλαμπ. Παρόμοιες (με μικροδιαφορές) είναι και οι αρμοδιότητες της γενικής συνέλευσης της Ρεάλ.

Η Γ.Σ. της Μπαρτσελόνα συγκροτείται από μέλη του συλλόγου, που προκύπτουν από κλήρωση, μαζί με το Δ.Σ., τους πρώην προέδρους και τα μέλη της πειθαρχικής και οικονομικής επιτροπής. Στη Ρεάλ, εκτός των μελών του Δ.Σ. και τους πρώην προέδρους, συμμετέχουν τα 100 αρχαιότερα μέλη και 2.000 εκλεγμένα μέλη με τουλάχιστον τετραετή παρουσία στον σύλλογο. Οι εκλογές για την ανάδειξη των μελών των Δ.Σ. θυμίζουν… πολιτική αρένα με σκληρή αντιπαράθεση των υποψήφιων προέδρων και των προγραμμάτων τους.

Υπάρχει τέλος και η κυπριακή εμπειρία, καθώς οι μεγαλύτερες ομάδες (Ομόνοια και Ανόρθωση) ακολουθούν ένα παρεμφερές μοντέλο, που θα έπρεπε να μελετηθεί προκειμένου να απαλλαγεί το ελληνικό ποδόσφαιρο από τους διαπλεκόμενους μεγαλοπαράγοντες που το διαφεντεύουν.

ΠΗΓΗ: efsyn.gr